(Wataha Jesieni) Od Akine

Zdziwił się trochę, ale miałam dość jego arogancji i wyszłam. Poszłam w kierunku Watahy Mroku, ale w ostatnim momencie straciłam ochotę. Głośno westchnęłam i pacnęłam na ziemię. Nie chciało mi się ani nigdzie iść, ani tu siedzieć. Nie miałam wyboru wiec usiadłam. Zmieniłam się w człowieka i pacnęłam reszta ciała na ziemię.  Rozłożyłam ręce dłońmi do nieba. Zaczęłam sobie wyobrażać różne drzewa i kwiaty. Nagle moje myśli stały się rzeczywistością.

Wstałam jak poparzona, chyba za bardzo zapragnęłam takiego widoku. Nagle zza krzaków wylazł ogromny niedźwiedź. Wstałam powoli i wyciągnęłam ostrza, po czym zaatakowałam.

Niedźwiedź padł, a ja po chwili obok niego. Byłam zmęczona, ale zadowolona. Po chwili zrobiłam „kołyskę” i usiadłam w siadzie skrzyżnym. Spojrzałam na martwe zwierzę i zaczęłam kręcić głową, a to na prawą stronę, a to na lewą. Wypadło by zrobić coś z jego mięsem, a najlepiej spożyć. Powinnam zatachać go do Watahy, ale jest potwornie ciężki. Zrobiłam zeza ze złości. Po czym ruszyłam swoje szanowne cztery litery i wpadłam na plan. Przeniosłam go ziemią, zaś ja za pomocą moich linek przemieściłam się pod jaskinię. Wydobyłam go na zewnątrz, po czym wciągnęłam za łapę do środka. Z uśmiechem krzyknęłam, że mamy jedzenie, a wilki od razu wyszły.

- Myślę, ze lepiej upiec to mięso. – Powiedziała Epril.

- Masz racje. Pomożesz mi je zrobić? – Zapytałam.

- Nie ma sprawy.

- Panowie, a was bym prosiła o pozbieranie drewna na opał i rozpalenie go. – Powiedziałam.

- A co ja? Darmowa pomoc? – Zapytał Avalin.

- A co ja twoja kucharka? – Zapytałam z wrednym uśmiechem.

- Dobra, ale tylko ten jeden raz. – Mruknął.

- Dziękuję.

Chłopacy zajęli się swoim, a my swoim, potem zrobiliśmy mięso i się najedliśmy.

- Dobra skoro wszyscy najedzeni to możecie wracać do swoich spraw. – Powiedziałam.

- Co do tych map…. – Nagle odezwał się nasz nowy nabytek.

- Słucham. – Odparłam.

- Rozmieszczenie jest nie do końca dobre. – Powiedział.

- Fakt, też bym wprowadziła parę zmian. – Pomyślałam.

- Znasz je na pamięć? – Zdziwił się z lekka.

- Tak. – Odparłam nadal żyjąc w swoim świecie.

- Ziemia do alfy, już coś ustaliłaś? –Zapytał pogardliwie.

- Szczerze to tak, nawet kilka różnych opcji znalazłam. No i chyba musze pionformować inne Watahy, by nie wpadały w niepotrzebne kłopoty.